Daha önce de söyledim; Süper Lig’de son senelerindeki en büyük değişimlerin başında, genç yerli hocalarla birlikte sahada bir planı olan takım sayısındaki düzenli artış geliyor. Bunun en iyi örneklerinden biri Recep Uçar. Kayserispor, ne oynadığını çok iyi bilen bir takım. Rakibine iyi çalışıyor, sahaya iyi yerleşiyor ve karşısındaki takımı zor durumda bırakıyor. G.Saray karşısında takımdan yeni ayrılan Thiam, sakat olan Cardoso ve Afrika Kupası’na giden oyuncular düşünülünce ciddi sayıda eksikleri vardı.
BASKI YAPMAKTA ZORLANDI
Okan Buruk ise İcardi-Kerem Aktürkoğlu-Ziyech’in yokluğunda özellikle ön tarafta rakibe göre oyuncu seçebilme lüksüne sahip değildi. Sahadaki 11, yetenek olarak yüksek hücum gücü vadetse de Halil’in arkasındaki üçlünün profili ve Ndombeleli orta saha ile hem toplu baskı yapmakta hem tempo yapmakta zorlandı.
Tam da bu yüzden duran toptan gelen Nelsson golü, aslında maçın G.Saray adına açılması ve geçiş oyunu fırsatı yaratması anlamına geliyordu. Hele hele Bahoken’in ilk yarı kaçırdığı penaltı sonrasında.
UÇAR’IN PLANLARI FARKLIYDI
Recep Uçar’ın planları ise farklıydı. Akıllı teknik adamın ikinci yarının başında yaptığı kritik hamle, maçın gidişatını değiştirdi. Ramazan sağa, Aylton sola geçince, G.Saray’ın hatalarından Portekizli ile üst üste iki pozisyon buldu Kayserispor ve ikincisinde beraberliği yakaladı.
İmdada, pazar günü El Clasico’da Araujo’nun Vini Jr.’a yaptığı penaltının bir benzerini Barış Alper’e yapan Hasan Ali yetişti. Maçın ilk düdüğünden beri karşı karşıya gelen Mertens-Bilal eşleşmesinin son galibi Belçikalı oldu ve Galatasaray’a üç puanı getirdi. Sarı kırmızılılar, sezonun büyük bölümünde olduğu gibi bir kez daha hayatta kalmayı bildi. Bu direniş ve yarışın içinde kalma becerisi, Okan Buruk ve öğrencilerini en iyi bildikleri nisan sonrası dönemde yarışmacı kılacak gibi gözüküyor.
Konyaspor’un eksiklerinden, kale, savunma dörtlüsü ve önündeki ikiliden oluşan 7’li bloğun 6’sının yerli olmasından bahsedebilirim. Bu hattın savunmadan çıkarken baskıya dayanamadığını, ilk iki golün önde baskılardan geldiğini anlatabilirim ancak Fenerbahçe’ye haksızlık olur. İsmail Kartal, Jorge Jesus futbolunu set oyunuyla birleştirip her hattıyla ezici bir takım yaratmayı başardı. Portekizli’nin takımı sahada doğru sistemi uygulamak için çok efor harcayıp bundan çok keyif alıyor gibi gözükmüyordu. 2023-2024 modeli sarı lacivertliler ise hem oynayıp hem eğleniyor hem de eğlendiriyor.
SÜPER LiG’iN EN ŞU ANDA EN DiRi TAKIMI FENERBAHÇE ·
Dile kolay, ilk 10 dakikada atılan 10 gol. İlk yarılarda atılan 29 gol. Süper Lig’de ilk 5 haricinde sadece Kasımpaşa’nın sezon boyunca toplam gol rakamı bunun üzerinde. Sistem, bireysel beceri ve kalitenin fizik kalite ile harmanlanmasına dayanıyor. Pek fark etmiyoruz belki ama ligin şu anda en diri takımı Fenerbahçe. Özellikle takım boyunun uzadığı anlarda kondisyon ve dayanıklılık büyük fark yaratıyor.
BAŞROL DZEKO VE SZYMANSKi’NiN
Konyaspor karşısında başrol Dzeko ve Szymanski’nindi. Bosnalı, kenarda oyun kurulumunda aktif olan Dzeko yerine yardımcı forvet King ile oynayınca daha az kenarlara deplase olup ceza sahası içinde kaldı. Rahatça hat-trick yapıp maç topunu evine götürdü. Inter’deki çift santrfor dönemindeki etkinliğinin bir benzerini ortaya koydu.
TOPU HIZLANDIRAN VE ÇABUK DÜŞÜNEN ADAM FRED
Tabeleda belki üstteki isimler yazıyor ama Fred’e ayrıca değinmek gerek. Sergen Yalçın’ın geçen hafta Antalyaspor antrenmanında dediği gibi: “Sahada hızlı olması gereken tek şey top.” Topu hızlandıran ve çabuk düşünen adam Fred. Sanırım Leonardo Bonucci, akşam yatağa girerken Kadıköy’deki ilk maçın hayalini kurmaya başlamıştır...
Olimpiyat Stadı, herhangi bir takımın kendi oyununu oynamasını ve ritim tutmasını pek mümkün kılan bir yer değil. İşte bu yüzden, cümlelere F.Bahçe taraftarından başlamak lazım. 16.00 maçı, sabahki yağmurlu havanın kendini güneşe bırakmasıyla, kapılardaki anlamsız sorunlara ve ilk yarı birçok kişinin dışarıda kalmasına rağmen inanılmaz bir atmosferde başladı.
TRiBÜNDEKi SARI LACiVERT KORO
Pilot kameranın çektiği yekpare tribün, oturmak yerine yan yana ayakta kalmayı tercih eden bir sarı lacivert koroyla dolunca, izlemesi de oynaması da stadyumda bulunması da keyifli bir 90 dakika seyrettirdi bize. Neredeyse Kadıköy’den daha iyi bir tribün vardı Olimpiyat Stadı’nda.
Bu coşku sahaya da yansıdı. İlk 8 dakikada iki Dzeko kafası ve bir şutu, bir Szymanski pozisyonu, bir de Cengiz golü olmak üzere 5 kere kaleyi yokladı Kartal’ın öğrencileri. Maçı yazmak demek, Cengiz’i yazmak demek. Marsilya’da ona “Türk Robben” lakabı takılmıştı. İstanbulspor karşısında Robben’in en iyi dönemlerini hatırlatan bir resital sundu. Ayak içiyle atılmış birbirinden güzel üç gole, pres sırasında ağlara gönderdiği bir topu daha ekledi. Asist öncesi pas ile F.Bahçe’nin 5 golüne de imza attı. Yenilen golde kaydığı pozisyon ise nazar boncuğu oldu. Euro 2024 öncesi bizim gözler bir kez daha parladı.
FERDi’YE ÖNEMLi BiR UYARI
Sarı lacivertliler stoperlerinin, Fred’in ve Osayi’nin yokluğunu özellikle ilk yarıda bazı bölümlerde hissetseler de çok hızlı tepki verip maçı şova dönüştürmeye başardı. Ferdi için artık hedef Avrupa’nın zirve kulüpleri ise ki bence öyle, kademe konusunda kendisini geliştirmesi gerektiğini not düşelim.
Eryaman Stad’nın zemini, Ankaragücü’nün son 5 maç performansı ile birleşince Abdullah Avcı son haftalarda gördüğümüz kadro yapısında değişikliğe gitmişti. Mendy tekrar merkeze, Bakasetas sağ ön görünümlü 10 numara pozisyonuna kayarken eksikler nedeniyle sol kenar Fountas’a teslim edilmişti. Avcı, belli ki fiziksel bir maç ve orta sahadaki baskıyla kazanılan toplarda geçiş oyunu başarısı amaçlamıştı.
BU KADROYLA BÖYLE
Trabzonspor taraftarının bazı gerçekleri kabul etmesi gerek. Stoperleri pasla çıkamayan, bekleri teknik kapasitesi yüksek olmayan ve orta sahası da topla tempolu olmayan bir ekibin topu set oyununda rakip kaleye götürmesi zor. Bordo mavililer, oyuncu profilini değiştirmeden farklı bir oyuna geçemeyecek.
İşte bu yüzden, iki nokta önemli. Geçiş oyunlarında yüzdeli hücum ve savunmadaki standart. Ankaragücü karşısında skoru alan da koruyan da bu iki özellik oldu. Skoru alma kısmında aslan payı Fountas’ın. Yunan oyuncu takımının hemen her tehlikesinde vardı. Maç önü planında da Trabzon spor’un topu kaptığı anda hızlı bir şekilde Fountas’ı birebir bırakma stratejisi olduğu görülüyordu. Nitekim böyle bir pozisyon Visca’nın golüyle neticelendi.
BU TARZ OYUNLARA ALIŞMALI
Maçın geri kalanı mı? Ne izleyen ne de oynayan için keyifliydi. Avcı’nın etkisi, savunma becerisinde hissediliyor. Ankaragücü, %56 topa sahip olmasına rağmen 53-56. dakikalar arasındaki 3 şut haricinde hiç geri dönebilecek hissiyatı vermedi. Sezonun geri kalanı, bu tarz oyunlar üzerinden devam ederse şaşırmamak gerek.
Daniel Amartey kötü oyuncu diyemem. Ganalı oyuncuya stoper oynamaz da diyemem zira Brendan Rodgers’ın Leicester City’sinde üçlü savunma sisteminde yer almışlığı var. Yalnız şunu söyleyebilirim: Halihazırdaki Beşiktaş’ın durumunda, bu oyuncu grubuyla Amartey’e stoperde güvenmek fazlasıyla riskli.
Aslında Beşiktaş'ın bu sezonki performansı, temmuz ortasında Şenol Güneş'in bir basın toplantısına kadar indirgenebilir. Ne diyordu tecrübeli teknik adam? "Amartey'i hem stoper hem orta sahaya düşündük. Djiku'yu da konuştuk ama ikisinden biri tercih edildiği zaman Amartey'i tercih ettik."
Ganalının sezon başından beri orta saha oynadığı maç sayısı: 0. Djiku’nun performansını detaylandırmama gerek yok sanırım.
KOLAY GEÇMESİ BEKLENİYORDU
Alanyaspor karşılaşmasını teknik taktik, sistem üzerinden değerlendirmek zor. Colley’in erken gelen golüyle oluşan maçın kolay geçeceği beklentisi, kısa sürede yerini Akdeniz temsilcisinin Semih-Muleka ikilisinin arkasındaki alanlardan sürekli olarak bindirmeleriyle beraberlik golü beklentisine dönüştü. Amartey’in hatasında müthiş bir dokunuş yapan Yusuf da beklentiyi gerçeğe çevirdi. Siyah beyazlılar kırgın, yorgun ve kırılgan. Oyuncusu da bu ruh halinde, taraftarı da. Sahada olanı da var, olmayanı da. Tribünde olanı var, olmayanı da. İşte böyle bir sezon. Maç da aynen bu şartlarda geçti. Ta ki Demir Ege oyuna girip 53. dakikada direği sıyıran şutu çekene kadar. Genç oyuncunun şutu, bir anda önce tribündeki, sonrasında sahadaki enerjiyi değiştirdi.
SÖZ ARTIK HASAN ARAT'TA
Değişikliklerin de etkisiyle Beşiktaş, son yarım saati Beşiktaş gibi oynamaya başladı. Rıza Çalımbay’ın öğrencileri bir gol bulup kötü gidişatı tersine çevirebilirdi fakat son dakikalarda önce yine Amartey’in pas hatasıyla başlayan Alanyaspor’un derslik geçiş hücumu, sonrasında Mert’in hatasında gelen 3. gol Dolmabahçe’de bir kez daha kâbus yaşattı. Sanırım artık söz, ocak ayında yeni kadro yapılanması için ilk adımlarını atacak olan Hasan Arat ve yönetiminde.
Bu tarz Avrupa maçlarından sonra, aslında oyuncu hemen oynamak ister. Karşılaşma zor, yolculuk yorucu olsa da orada kaybedilen moralin en hızlı şekilde toparlanması ana amaçtır. Ertelenen hafta sonu fikstürü, bu anlamda sarı kırmızılıların yoğunluğunu biraz azaltmış gibiydi.
KOMPAKT VE ORGANiZE
Rakip, hocasını değiştirmiş, savunmada 4-4-2’ye yakın bir plan ve kompakt bir organizasyon ile sahadaydı. Şota Arveladze’nin saha içerisinde net planlarının olduğunu, eski tecrübelerinden biliyoruz. Seyrantepe’de de kaleden santrfora birçok eksiğine rağmen doğru durarak, sakin ve akıllı pas yapmaya çalışarak sarı kırmızılıların ritim yakalamasına hiç izin vermedi Gürcü teknik adamın öğrencileri.
Maç sonunda istatistik kağıdında 15 şut gözükse de aslında Galatasaray’ın rakip kaleyi kaliteli bir şekilde denediğini söylemek zor. 90 dakikanın bitiş düdüğü çaldığında, Opta verilerine göre 1.1 ile sarı kırmızılıların sezon başından beri en düşük 2. gol beklentisi değeri kaydedildi.
BURUK OH ÇEKMiŞTiR
Kerem Demirbay, goldeki şutuyla maçın sonucuna net bir şekilde etki etse de o ve Ziyech’in birlikte oynadığı sistemin gerekliliklerini pek sahada göremedik. Bu ikili, rakip ceza sahasına yakın bir kurguda ancak verimli olabilir ancak Okan Buruk’un öğrencileri, oyunun merkezini önde kurmakta zorlandı. Barış Alper’in kendini çok önde konumlamasına rağmen. Maçın kaderini ise kırılma anları belirledi. Kaleci Emre’nin hatasında Kerem’in takibi ve golü. Can’ın Günay ile karşı karşıya kaçırdığı pozisyon ve Serdar Dursun’un son dakikalarda belki de içeri girecek topa dokunuşu ve ofsaytta kalışı. Okan Buruk, sanırım maç sonu derin bir oh çekmiştir. Artık son yılların en heyecanlı, en belirleyici derbisine tamamen hazırız.
Şampiyonlar Ligi, sadece yüreğinle ya da sadece kalitenle oynayabileceğin bir platform değil. Galatasaray, grup maçlarının ilkinin 1. dakikasından son maçın bitiş düdüğüne kadar yürek ve kalitenin yanına doğru oyun planlarını koymayı başardı.
Kopenhag, eşleşme olarak zor bir takım. Hem birebirde adam geçebilme becerileri hem de sahanın bazı bölgelerinde çabuk çoğalabilme alışkanlıkları var. Bu iki özellik, önde baskı yapmak isteyen bir takım için alanı büyüten nitelikte.
ÖN TARAFIN BiRBiRiNDEN KOPUK OLMASI SIKINTIYDI
Danimarka temsilcisinin ilk 15 dakikadaki baskısının ardından, oyun yavaş yavaş sarı kırmızılıların istediği düzene oturdu aslında. Okan Buruk Zaha’yı birebir bırakmak, rakibin teknik direktörü Jacob Neestrup ise yine Zaha’nın savunma takibindeki zaafından faydalanmak istemişti.
Angelino’nun kanadından geliyorlar gibi gözükse de aslında rakibin tehlike üreten oyuncusu, sağ bekleri Ankersen’di.
Tete ve Zaha’lı yapının en büyük sıkıntısı, oyun alışkanlığının diğer seçeneklere göre çok düşük olması. İlk yarıda aslında top yapabildiği ve üretebileceği anlarda da ön tarafın birbirinden kopuk olmasının sıkıntısını çekti sarı kırmızılılar.
SAVUNMA ZAAFI BiR KEZ DAHA PAHALIYA PATLADI
Soyunma odası dönüşünde beklenti, oyunun adım adım lehimize dönmesiydi ancak sezon başından beri çare bulunamayan ikinci yarının ilk 15 dakikasındaki savunma zaafları, bir kez daha pahalıya patladı.
Albert Einstein şöyle der: “Delilik, aynı şeyi tekrar tekrar yapıp farklı sonuçlar beklemektir.” Trabzonspor, Gaziantep FK karşısında 30. dakikadan itibaren sezon başından beri yaptığı oyun setini değiştirip, farklı bir yol deneyince maç bir anda açıldı.
GÖRÜNTÜ DEĞİŞTİ
Değişiklik aslında basitti. Abdullah Avcı’nın öğrencileri Onuachu’yla oynamayı bırakıp, Onuachu’ya oynamaya başladılar. Bakasetas’ın serbest vuruşu dışında bu ana kadar etkisiz gözüken Trabzonspor, üst üste fırsatlar buldu. 32’de Visca’nın ortasında Onuachu’nun kafasını Nita müthiş kurtardı. 36’da Visca pasında Trezeguet’nin şutu Rumen kalecide kaldı. 38’de Onuachu kafası, 40’ta Trezeguet’nin ortasında yine Onuachu kafa vuruşu ve 43’te Visca’nın ortasında bir kez daha Nijeryalının girdiği pozisyonu izledik. Bordo mavililer, ceza sahasında çoğalmakta yine güçlük çekse de (en fazla 2 ya da 3 oyuncuyla bulundular) Visca’nın ortalarında Trezeguet’nin merkez koşuları tehlikenin habercisiydi.
0-0 VEYA 1-0 TAKIMI DEĞİL
Goller de böyle organizasyonlarla geldi. Sağ kenardan Visca’nın ortasında Onuachu kafayı vurdu. Dışarı giden topu Djilobodji içeri çıkarınca, Trezeguet kafayla ağları buldu. Trabzonspor için 0-0 ve 1-0 oyunu hiçbir zaman olmadı, olmayacak da. Bu takım, alanı bulduğu anda çok daha rahat hücum edebilen bir yapıya sahip. Nitekim golün kısa bir süre ardından Bakasetas’ın şutu ile gelen ikinci gol, bahsettiğim alanı iyi oynamanın bir örneğiydi. Üçüncü gol ise ilk golün kopyası gibiydi. Sadece kafayı Nijeryalı yerine bu sefer Enis vurdu, Trezeguet tamamladı.
Mendy’nin pas becerisi onu stoper yapar mı? Merkezde Abdülkadir-Berat-Bakasetas üçlüsü oynar mı? Bunlar yarının soruları değil. Artık tek hedef, Onuachu’ya oyunun daha mükemmelleştirileceği bir yapı olmalı.
