Serge Aurier, Sacha Boey’in ardından kısa vadeli bir transfer gibi duruyor. Bu transferdeki en önemli unsur, kariyerinin birçok çalkantılı dönemini düşününce, daha kendini bulduğu bir zaman diliminde buraya geliyor olması. Yaşı ilerlese de atletik yeteneği yüksek, hücum kapasitesi ve orta becerisi olan bir bek Fildişili. Soru işareti olan kısmı ise, kafasını veremediği noktada hem fiziksel hem de mental olarak çöküş içerisine girebilmesi. Peki Türkiye’de hangi Aurier’i göreceğiz? İşte bütün mesele bu.
İstatistik kâğıdına bakınca bu kadar baskın bir oyun varken, maçın sonucunu direklerden bağımsız konuşmak doğru olmaz. Galatasaray baskınlığıyla, ürettikleriyle, rakip ceza sahasında topla buluşmalarıyla aynı maçı defalarca oynasa muhtemelen rahat kazanacakken üç puana ancak son dakikada Barış Alper’in müthiş volesiyle uzanabildi. Yine de hem Gaziantepspor’un doğru yaptığı işleri hem de sarı kırmızılıların kendi standardının altında kaldığı alanları irdelemek lazım. Öncelikle, sanırım Okan Buruk takımına karşı oynanabilecek en doğru oyun 5-4-1 sistemi. Birbirine yakın iki blok, özelikle stoper bek aralarını kapatıp bu alanın önündeki bölgeleri de iyi savunma kapasitesine sahip.
ZORLU BiR SiSTEMDi
Evet, sistem belki Galatasaray’ı zorlayacak nitelikteydi ancak N’Kolou’nun yokluğunda Dijolobdji soldan merkeze, Ertuğrul ise sağ stoperden sol stopere geçmişti. Aslında bu hattı dağıtmak için daha becerikli olabilirdi sarı kırmızılılar.
SORUN ÇÖZÜCÜ ZAHA
Okan Buruk önce Zaha, sonra Halil’i saha içine atarak rakibin kalabalık hattını kırmaya çalıştı. Beraberlik golünde Halil’in pası kadar, Zaha’nın dar alanda sorun çözücülüğünün payı vardı.
Bir diğer önemli eksiklik ile Abdülkerim. Onu sadece stoper olarak düşünmemek lazım. Soluyla oyun kurma becerisi, çapraz toplarla oyunu açması ve duran top tehdidi ile hücumda birçok sorunu çözebilen bir isim. Berkan-Kaan ikilisi üzerinden de tabii konuşulabilir ancak bu, kolaya kaçmak olur.
Tam Galatasaray ne yapsa olmayacak hissi hakimken, Barış Alper’in inanılmaz golü geldi. Bu çocuğun özgüvenine hayran olmamak imkânsız. Bir serseri topta, sahadaki kimse beklemezken ters ayağıyla o vuruşu çıkarabilmenin başka açıklaması yok. Sarı kırmızılılar, sendeliyor, sendeliyor ama düşmeyip tekrar ayağa kalkmayı biliyor.
Guardiola’ya başarısının sırrı sorulduğunda hep oyuncularını işaret eder. Onun gibi oyun üzerine takıntılı bir hoca bunu dediği zaman, aslında biraz da ironi yapıyor gibi gelir. Aslında söylemek istediği şey basittir: “Benim talep ettiğim oyunu sahaya yansıtabilmek için, doğru kadro ve oyuncu yapısı gerekir.”
Trabzonspor, eksiklerine rağmen iyi oyuncuları olan bir takım ama Abdullah Avcı’nın kafasındaki oyunu sahaya yansıtabilecek bir kadro var mı? İşte burası tartışılır. Maç önü planını sahaya yansıtmak ve sahada reaksiyon verebilmek birbirinden farklı özellikler gerektiriyor. Rizespor karşısında saha içinde bu tepkiyi vermekte zorlandı bordo mavililer.
Maçın ilk 25 dakikasında, oyunun hâkimi Trabzonspor gibi gözüktü. Ta ki Hüseyin-Mehmet Can değişikliği olana kadar. Buradaki kısa süreli Rizespor baskısı, bir anda oyunun rüzgarını değiştirdi.
İkinci yarıyla beraber, bordo mavililerin maç başı standardına yaklaştığını gördük. Tek bir farkla. Mücadelenin berabere gittiği her dakika, risk alınması gereken zamanı artırıyordu.
Önde oynamaya çalışırken geride bırakılan boşluk, Olawoyin’in çabası ve Varesanovic’in becerisiyle Rizespor’a golü getirdi. Onuachu-Trezeguet’in dönüşüyle oyun standardı yükselecek, orası kesin. Yine de sezon sonuna kadar bu performanstan fazlasını beklemek kolay değil.
Ligde 7 maçtır kaybetmeyen Başakşehir, aslında sistemini ve oyununu iyi oturtmuş bir takım havası veriyordu. Sırtı dönük top alabilen kenarları ve santrforu, teknik orta saha ve bekleriyle Fenerbahçe’nin baskısına cevap verebilme becerileri olabilirdi.
Sezon boyu ilk 15 dakikalarda maça yüksek perdeden giriş yapan İsmail Kartal’ın öğrencileri, bu sefer ilk yarıda kademeli olarak artan bir baskı kurdular rakip karşısında. Opta verilerine göre 30 rakip ceza sahasında topla buluşma, 5’i isabetli 14 şut ve 1.20 gol beklentisi ile mükemmele yakın bir 45 dakika oynadı sarı lacivertliler.
Fred’in yokluğunda İsmail Yüksek kendine ön tarafta görev bulmuştu. Krunic ise merkezin daha geride konumlanan oyuncusu pozisyonundaydı. Öndeki iyi baskı, Başakşehir’in pasla çıkma organizasyonunu bozarak hücum devamlılığı ve net pozisyon getirdi Fenerbahçe’ye ancak soyunma odasına giderken eşitliği bozabilmiş değillerdi.
'TAŞ ADAM' OUSSEYNOU BA
Figueiredo’nun devre sonundaki kırmızı kartı, sarı lacivertliler için ikinci yarının daha rahat geçeceği izlenimi uyandırdı. Ousseynou Ba’nın Fantastik Dörtlü’deki Taş Adam’ı andıran savunma performansı, ikinci yarıda devam ederken İsmail Kartal’ın forveti ikileme tercihi Başakşehir’in topla çıkışta nefes almasını sağladı. Samsunspor maçında olduğu gibi maçın son bölümünde biraz aceleci davranan, biraz da kendi organizasyonundan uzaklaşan sarı lacivertli ler ilk yarıdaki hücum verimliliğine ulaşamadı.
Son anlara girilirken imdada, Szymanski’nin şutunda kolunu açarak penaltıya sebep olan Onur yetişti. Batshuayi’nin kusursuz penaltısı, Fenerbahçe’nin aslında ilk yarıdan hakkı olan üç puanı son nefeste almasını sağladı.
Galatasaray’ın Trabzonspor deplasmanına gittiği gün Kadıköy’de saat 16:00’da Samsunspor ile oynamak, kâğıt üzerinde Fenerbahçe için mükemmel bir fırsattı. Sarı lacivertliler, bu şansın farkında bir şekilde maça başlamasına rağmen 90 dakikanın devamında sezon başından beri ilk kez sahada bu kadar yorgun gözüküp evinde çok önemli iki puan bıraktı.
İlk 45 dakika, aslında Fenerbahçe standardında oynandı. İlk 15 dakikalardaki 12. gol, İsmail Kartal’ın öğrencilerinin topu kalesinden diğer kaleye götürmekte ne kadar becerikli olduğunun iyi bir örneğiydi. 36. dakikada Dzeko’nun Okan Kocuk ile karşı karşıya kalıp kaçırdığı pozisyon da böyle.
SAMSUNSPOR iLK ŞUTUNU 28’DE ATTI
Sarı lacivertliler, set oyununu sahaya iyi yayılım, dayanıklılık ve teknikle bezeyen ve doğru koşularla 60-70 metrelik set hücumları yapabilen bir takım. Samsunspor ilk şutunu 28. dakikada atarken devre arasına kadar kaleyi yokladıkları başka bir an olmadı.
Markus Gisdol hem önde pres yapıp hem de savunmadan uzun toplarla çıkarak aslında oyunu orta saha ve ilerisinde oynamayı planlamıştı. Birçok eksiğine rağmen öğrencilerinin bunu iyi uyguladıkları da bir gerçek ancak iki takım arasındaki teknik ve kalite farkı ciddi şekilde hissediliyordu. Ta ki Fenerbahçe fiziksel olarak oyundan düşmeye başlayana kadar.
iLK YARIDA 48 PAS HATASI YAPILDI
Aslında ilk yarıdan bu düşüşün işaretlerini görmek mümkündü. Opta verilerine göre, topa çok sahip olmanın da etkisiyle ilk yarıda yapılan 48 pas hatası, sarı lacivertlilerin bu sezonki en yüksek rakamıydı. Bir kısmının rakibin baskısından bağımsız olduğunu da eklemek gerek.
İkinci 45 dakikayla bu direnç düşüşü, daha net hissedildi. Samsunspor önce Taylan’ın şutuyla ilk ciddi tehlikesini, sonrasında Emre Kılınç’ın serbest vuruşuyla beraberlik golünü buldu.
İlk 11’leri gördüğümde merak ettiğim iki temel nokta vardı. Daha enerjik bir ön tarafın baskı becerisi nasıl olacak? Torreira‘nın olmadığı bir orta saha ne kadar geçirgen olacak? İkisinde de saha içinde gördüklerim beklentilerim ile paralel oldu.
Dinamik bir ön taraf, Galatasaray’a etkili bir pres gücü getirdi. Barış Alper’in de katılmasıyla geçen sezonun iyi zamanlarına paralel bir baskı kalitesi gördük. Orta saha ise çabukluk ve sertlik anlamında eksik kalınca, sarı kırmızılılarda merkez daha geçirgen hale geldi.
Ümraniyespor alt ligin son haftalarda formda takımlarından biri. Emre Demir ile Barış Alper’i zorlama ve Abdülkerim üzerinden oyun kurdurmayacak şekilde pozisyon alma Mustafa Gürsel’in iki temel stratejisiydi.
İLK 30 DAKİKADA BİTİRİCİLİK ANLAMINDA SIKINTI YAŞADI
İlk yarım saat, Galatasaray’ın ürettiği, rakip kaleyi denediği ama bitiricilik anlamında sıkıntı yaşadığı bir bölümdü. Barış Alper 23. dakikada topu kendi ağlarına gönderdiğinde Okan Buruk’un öğrencilerinin rakip kaleye gönderdiği 9 şut vardı. 10 dakikalık bir duraklamanın ardından tekrar vites artırınca ilk yarı bitmeden skoru çevirmeyi başardılar.
Kerem Demirbay adım adım ilk 11’deki yerini sağlamlaştırıyor. Duran top becerisinin yanına akan oyunda iç bölgelerden orta ve ceza sahası koşuları ekleyince, üç golün asistinde onun ismi vardı.
BARIŞ, ÇİZGİDEN ÜRETİMDE SACHA BOEY'DEN DAHA İYİ
Barış Alper tam bir İsviçre çakısı. Onu bekte oynatmak her zaman risk çünkü vücut pozisyonu ve hamle zamanlamasında doğal olarak sıkıntıları var. Yine de hücum yönünde sağladığı dripling, çalım ve orta becerisi önemli. Çizgiden üretimde Boey’in bir seviye üstüne çıkmayı başardı.
Kupanın bu turlarını taktik olarak değerlendirmenin çok bir anlamı yok. Hele hele Fenerbahçe gibi Gaziantep FK maçından ilk 11’inde sadece Oosterwolde ve Mert’i bırakmış bir takım için. Bu nedenle maçı biraz yeni transferler, biraz da bireysel performansları üzerinden okumak lazım.
LINCOLN-BATSHUAYI PARLADI
Maçın yıldızları, temposu neredeyse bir yıldır oynamayan herhangi bir oyuncudan bekleneceği üzere Lincoln ve dört gol ile maç topunu alan Batshuayi. Brezilyalı, sezonun kalan bölümünde sadece Ferdi için değil, Tadic için de bir alternatif olacak gibi. İsmail Kartal’ın sol ön oyuncusundan enine genişlik istediğini biliyoruz. Lincoln bu anlamda Tadic ile benzer pozisyon katkısı verebilecek bir isim.
BONUCCI'DEN 3 KRİTİK KATKI
Yenilerden Bonucci’nin katkısı önemli. Birkaç özelliği ön plana çıkıyor. İlki, savunma liderliği. İtalyan yıldız kendi oynadığı kadar stoper tandeminde yanındaki arkadaşının performansını da artıracak. Oosterwolde’nin Adanaspor karşısındaki oyunu bunun iyi bir örneği.
İkincisi, topu oynama hızı. Bonucci daha pası almadan kafasında nereye vereceğini planlıyor. Bu, özellikle tempolu oynamak isteyen takımlar için önemli ki Fenerbahçe de bu oyunu tercih ediyor.
Üçüncü özelliği ise uzun topları. 13. dakikada Mert Hakan’a attığı pas ve yanlış kalkan bayrak ile kesilen hücum, 55. dakikada Joshua King’e gönderdiği 60-70 metrelik pas iki iyi örnek.
GÖZÜNÜ FİNALE DİKEBİLİR
Beşiktaş aslında kazanmaya Fernando Santos ismini KAP’a bildirdiği anda başladı. Futbol, hayattaki birçok şey gibi mental olarak zayıf olduğunuz anda performans gösterebileceğiniz bir alan değil. Siyah beyazlılar, sezon başındaki transfersizlik ile başlayan depresyon halinden bu açıklama gelene kadar çıkamamıştı.
Portekizlinin ismi, adeta bir aile terapisti havası verdi kulübe. Succession dizisinde tüm ailenin halkla ilişkiler için bir terapist ile inzivaya çekilişi gibi oldu. Taraftar önce yönetimine, sonra takımına tekrar inandı. Oyuncular, yeni hocaya kendini göstermek ve taraftarın gönlünü kazanmak için vites artırdı. Semih’in performansı, Demir Ege’nin 11’e girişi ve sakatların dönüşü ile de tekrar bir takım havası oluştu.
KADRO ZATEN KÖTÜ DEĞiLDi
Sezon başından beri korkulan Afrika Uluslar Kupası bile bu yolda olumlu etki verdi aslında. İstanbul’da, daha birbirine tutunan ve sarılan bir ekip kalmış oldu. İşte tüm bu gelişmeler, Eyüpspor karşısında sahaya daha sağlam basan bir Beşiktaş ortaya çıkardı. Zaten bu kadro hiçbir zaman sezon başından beri yerden yere vurulduğu kadar kötü değildi. Biraz kıpırdanınca sonuçlar da beraberinde geldi.
Arda Turan’ın takımı Eyüpspor kalite olarak Süper Lig seviyesinde değil belki ama organizasyon anlamında bir üst seviyeye sorun çıkartabilecek bir profil. Siyah beyazlılar, kalelerinde hiç pozisyon vermedikleri gibi skora kolay gitmeyi de başardılar. Salih’in ceza sahası koşusu ve golü önemli zira kariyerinde bir üst seviyeye çıkması için yapması gereken ama çok az yaptığı bir koşu bu. Belli ki Santos ile kıpırdanacak.
Artık sıra kurt hocanın dokunuşlarında. Bunu yapacak zamanı ve kredisini şimdiden hak etmeye başladı bile. Takımın yerine gelen özgüveniyle sezonun geri kalan bölümünde daha yarışmacı bir Beşiktaş görürsek şaşırmamak gerek.
