Hafif ıslak, yoğun bir kakaolu kek hazırlıyorum, bolca da çikolatalı ganaj... Ben genelde bitter seviyorum ama işin doğrusu keki koyu siyah, kreması hafif daha açık kahve olursa görüntü olarak daha hoşuma gidiyor. O yüzden bazen ganajda yarı yarıya bitter ve sütlü çikolata kullanıyorum.
Tazecik böğürtlenler, frambuaz ve çilek bulursak ne ala ama bu kış günü donmuşu ile idare ediyoruz.
Bir de meyve tadını coşturan ara krema yapıyorum. Denemediyseniz muhakkak deneyin.
Muhtemelen evde yapılan yeni kutlama pastanız olur.
Taze çiçeklerle süslemek opsiyonel ama o çikolatalı görüntüye ne kadar yakıştığını anlatamam.
Belki de anlatabilirim, anlatıyorum:
MARGAUX USULÜ KARA ORMAN PASTASI
Eski mahallemde hep gittiğim pastanede çok sevdiğim kurabiyelerden bir tanesi de bu sebeple içi kestane dolgulu üzeri çikolataya batırılmış o nefis kakaolu kurabiyelerdi. Gayrettepe’de otururken kardeşim ne zaman gelecek olsa illa alırdık. O “sonuncuyu kim yiyecek” davası uğruna tam kardeş kandırmalık :)
Yıllar önce gazeteden, internetten görüp yaptığım içi krema dolgulu kurabiyeleri haftasonu hatırlayıp yaparken birazını da kestane dolgulu yapayım dedim. Kestane kısmını kendim pişirmedim. Geçen hafta Uludağ dönüşü aldığım kestane şekerlerini kullandım. Rendenin ince kısmı ile rendeleyince püre gibi oldular.. Baktım gidişatım iyi değil çok iyi! :) Dedim ki erit bitter çikolatayı şov başlasın :)
Malum 14 Şubat öncesi beni bu kadar kendine aşık eden kurabiyeyi size de anlatmak istedim. Şimdi, o yolun hala mideden geçtiğini kanıtlama zamanı :) Üstelik rafine şekersiz yapmak mümkün.
Çocukluk arkadaşlarım Özlem ve Başak bu yazıyı okurken eminim dans ediyor olacaklar. Çünkü Bebek Park’ına doğru yürürken kucağımızı bu kurabiye ile doldurdurduğumuz o haftasonu “Bu böyle olmayacak, bize bu kurabiyelerden yapmayı öğrenmen lazımmm” dediklerinde “söz” demiştim :)
O zaman sevgililer günümüz kutlu olsun!
KESTANE DOLGULU ÇİKOLATALI KURABİYE
Kurabiye katmanı için:
Yıllardır blog yazıyorum. Sosyal medya üzerinde çeşitli isim ve adres değişikliklerim oldu ama yazmayı neredeyse hiç bırakmadım.
Dün dönüp baktım da yazı yazarken her yeni adımım bir kışın bitişinde olmuş.. Kimi zaman gerçekten mevsim anlamında kış bitimi..
Kimi zaman benim mevsimim kışmış, onun bitimi.. Yani bahara çeyrek kala.. Yani bana bahar hep yazarak gelmiş :)
Başlangıçlarımın bir diğer büyülü meyvesi de çilekmiş.. Mevsime uygun değil gibi görünüyor, değil mi? Hala tam zamanı da geldi diyemeyiz.
Ama geçen gün azıcık Uludağ’a çıkma fırsatı bulduk. Size ne kadar anlatsam tasvirinde eksik kalacağımı düşündüğüm, masal gibi yollarda puf karlarla dolu ağaçlar arasında dolaştık.
İşimiz bitip de böyle iç ısıtan güneş bir yanımızda, dağdan aşağı süzüle süzüle inerken gözlerime inanamadım.
Gerçekten de, inanmadım. Şeker domates falan sandım.
Aylin “Çilek mi o kenardakiler?” dedi..
