Ben de fırsat buldukça “İkinci memleketim” dediğim bu güzel şehre gidiyorum.
Gaziantep gerçekten de insanı, gastronomisi, sanayisi, kültürel ve turistik değerleri ile çok özel ve ayrıcalıklı bir şehir.
Her gittiğimde başka bir özelliğine hayran kalıyorum.
Gaziantepliler gezmeyi çok seviyor.
Havaalanı, evlerinden ve işyerlerinden sonra en uğrak yerleri diyebilirim.
Hem Gazianteplilerin, iş insanlarının, iş yaptıkları firmaların yabancı müdürlerinin hem de benim gibi sık sık şehre uçanların yakındığı şey ise alanda hâlâ bir CIP salonunun bulunmayışı.
Açıldı, açılacak derken ömür geçti.
Kaliteyi korumakla kalmıyor, her sene bir öncekinin üzerine koyuyoruz.
Törenin arka planında gecesini gündüzüne katarak çalışan, öyle çok da kalabalık olmayan ama güç anlamında dev bir ekip var.
Bütün arkadaşlarımı canı gönülden kutluyor ve tebrik ediyorum, asıl kahramanlar ve Altın Kelebekler onlar, en büyük alkışım onlara.
Dediğim gibi mükemmel bir ödül gecesi yaşadık.
Aşırı etkilendiğim birkaç an ve anıyı sizinle de paylaşmak istiyorum.
“Parla”, Norm Ender, korosu ve tüm salon, Cumhuriyetimizin 100’üncü yılında, ayakta Atatürk’e ve Türk bayrağına bakarak söylediğimiz marş... Gözyaşlarımı tutamadığım an o andı işte.
Çok sevdiğim oyuncuların başında gelen Salih Bademci’nin “Tıpkı kızımız gibi tüm mucizelerin başlangıcı” diyerek eşi ‘Bademci’siz İrem Özgür’e teşekkürü...
Amerika’da ne oluyorsa, bir süre sonra bizde de aynısı oluyor.
“Açlık Oyunları”, Kuzey Amerika’da 29 milyon dolar kazanarak zirvedeki yerini korurken, toplam hasılatını 98 milyon dolara çıkardı.
Bizde geçen hafta vizyona giren “Napolyon” ise gişenin ikinci sırasına yerleşti.
Filmin başrolü şahane bir oyuncu olmasının yanı sıra vegan, çevreci ve hayvan hakları savunucusu olmasıyla da benim en favorilerimden olan, izlemeye doyamadığım Joaquin Phoenix.
“Dünyada tek bir devlet olsaydı başkenti İstanbul olurdu” cümlesini hiç unutmadığımız Napolyon’un sıradan bir askerden Fransa’nın başına geçmesini anlatan Ridley Scott imzalı filmin 200 milyon dolarlık dev bütçesi malumunuz.
Scott, bu bütçeye yakışan bir filme imza atmış, her dakikası Oscar için “Ben buradayım” diye bağırıyor.
Zamanı gelince bolca bahsedeceğiz.
Sevgili Cenk Eren’in yıllar önce barınaktan sahiplendiği ve ne mutlu bana ki benim de o zamanlarda buluşmalarına vesile olduğum canım Mia.
Sokaktan ya da barınaktan sahiplenilen çocukların başka bir masumluğu, başka bir duygusallığı oluyor.
Mia da öyle.
Cenk’e her bakışı, her başını dayayışı, ‘iyi ki varsın, iyi ki beni kurtardın, sevdin, ailene kattın’ der gibi.
Cenk Eren, sokak hayvanları için mücadele ederken, satın alma sahiplen vurgusunu her daim yaparak örnek olan ünlülerden. Geçtiğimiz akşam Günay Restoran’da sevgili Tuğçe ve Bayram Yıldız’ın minik kızları Hanzade’nin doğumgünü için toplandığımızda sahne Cenk’e emanetti.
Ona bu yeni hayatını sunanlardan biri de Brad Pitt değil miydi?
Bu neyin, öfkesi, neyin kini!
Angelina Jolie ve Brad Pitt’in evlatlığı Vietnamlı Pax Thien’in 2020 Babalar Günü’nde Brad Pitt için yazdıkları yıllar sonra ortaya çıktı.
“Sen bana yakın olan insanların hayatını sürekli olarak cehenneme çevirdin. Kendine ya da dünyaya istediğini söyleyebilirsin. Ama bir gün gerçek gün ışığına çıkacak. Babalar Günü’n kutlu olsun dünya çapında pislik...”
Şimdi bu çok fazla değil mi?
Çok ayıp değil mi?
Brad Pitt’in hataları olmuş olabilir ama seni hayatına almış, evlat edinmiş biri hakkında haklı, elle tutulur bir neden ortaya koymadan bu kadar da ağır konuşamazsın.
New York’un acımasız yüzü
Yine bir pazar günüydü.
Ve yine cumartesi gecesinden kalan pek çok jüri üyesi gibi benim için de hayli erken saatteydi.
Stüdyodan sabah 06.00’da gelip azıcık uyuyup 12.00’de toplantıda hazır ve nazır bulundum.
Hasan Can Kaya ve Orkun Ün ile ayılmak için bolca kahve içmemiz gerekti.
İyi ki de kahveye başvurmuşuz, uzun bir gün oldu. Bu, Pantene Altın Kelebek tarihinin en uzun süren jüri toplantısıydı diyebilirim.
İzzet Öz etkisi çok tabii. “Onu da izleyelim”, “Bunu da hatırlayalım”, “Bolca tartışalım” modu zaman içinde hepimize yansıyınca akşamı bulduk.
Güzel de oldu aslında.
Bütün sokak köpeklerini aşılamak ve kısırlaştırmak mümkünmüş.
Yapanı buldum.
Artık kimse “Bunun dünya üzerinde örneği yok” diyemeyecek.
Yapmışlar.
Bhutan’da yürütülen sistemli ve kararlı çalışma sonucunda ülkede kısırlaştırılmamış ve aşılanmamış tek bir sokak köpeği bile kalmadı.
Ve dünyada bir ilke imza atıldı.
HSI derneği ile birlikte yürütülen çalışmayla 150 bin sokak köpeği kısırlaştırılırken 32 bin ev köpeğine de çip takıldı.
İzlerken gözlerim doldu benim de.
Ne şahane zamanlarmış, şarkıları, oyuncuları, sanatçılarıyla.
Ne kadar çok kaybımız olmuş geçen yıllarda.
Onlar hayattayken hayatımız ne kadar da güzelmiş.
90’ların büyüsü diye bir şey var gerçekten. İzlerken uzun zamandır hazırlıklarını sürdürdüğüm projenin ne kadar doğru olduğunu daha da iyi anladım.
90’lı yıllara, biraz öncesine ve günümüze de uzanacak olan müzikli gösteri “Altı Üstü 90’lar”ın yurtdışı turnesine 19 Ocak’ta Berlin’de Theatre 28’de başlıyorum.
90’larla ilgili anılarımızın canlanacağı, o yıllara damgasını vurmuş haberlerin, magazinsel içeriklerin, unutulmaz şarkıların yer alacağı bu eğlenceli ve interaktif gösteride Kral TV’nin bu unutulmaz gecesinden parçalar da mutlaka olacak.
Zürafa kabininde güzellik uykusu
