KSK’ye para vermek...
Hiç bir Allah’ın kuluna...
KSK Başkanı’na...
KSK’nin seçilmiş yöneticilerine...
Saygısızlık etme hakkı getirmez...
İlk maç hakemlerin Anadolu
Efes’e hediyesiydi...
İkincisinde basketbolun adaleti,
Dixon’ın hünerli elleri devreye girdi,
“Gitti” denilen maç geri geldi...
Üçüncüsü kolay oldu...
Dördüncüsü...
Eurochallange Cup’ta final oynadınız...
Türkiye Kupası’nı kazandınız...
Cumhurbaşkanlığı Kupası’nı kaldırdınız...
Eurocup’ta tarih yazdınız...
Yıllar sonra normal sezonu ilk 4’te bitirdiniz...
En az 3 katınız bütçeli Banvit’i geçtiniz...
Sizden 10 kat fazla paraya kurulmuş, Avrupa’nın en prestijli kupasında dörtlü final oynamış Fenerbahçe Ülker’i eze eze elediniz...
ABDİ İpekçi’de son çeyreğin sonları...
Efes art arda planlı, programlı ve “Ben senden iyi takımım” mesajı taşıyan sayılarla öne geçmiş.
Heurtel... Doğuş’la Birkan’ın durdurmaya değil ‘bayıltmaya’ çalıştığı Dixon’ın kulağına bir şeyler fısıldıyor.
Belki “Haddinizi bilin” diyor, belki de dilinin döndüğünce “Yendik mi!...”
İşte o an...
Öyle bir baktı ki Dixon, Heurtel’in gözlerinin içine, yanımda oturan kardeşim Hasan’a (Ercazip) “Şimdi teknik faulü çalacaklar” dedirtecek türden... Son 18 saniyenin içindeyiz. 85-82 Efes önde. Janning belki de atsa maçı bitirecek olan ikinci serbest atışı kaçırmış. Gabriel de ribaundu alıp Dixon’ı bulmuş.
Ve, o bakış yine sahnede.
Genel yönetim, “Yapacağım” diyor, yapmıyor...
Yerel yönetim, “Yaptırmam” diye tutturmuş...
Gündemden hiç düşmeyen, Yalı’da planlanan Karşıyaka İlçe Stadı...
Soruyorum şimdi...
Şu anda söz konusu alanda ne var?
Yanıtı da benden olsun...
Karşıyaka İlçe Stadı...
SÜPER Lig’in kapısından döndüğü 23 Mayıs’taki Torku Konya maçının bitiş düdüğünden bu yana tek bir mutlu, umutlu haber gelmedi Bucaspor’dan...
Batan gemiyi terk eden fareler, ekonomik krizler, istediği transferler yapılamayan teknik adam isyanları, iç çekişmeler, kırmızı kartlar, tribüne postalanan antrenörler ve son olarak da istifalar gündem oldu hep...
Can havliyle dolduruldu Mehmet Batdal, Erkan, Alparslan, Efe, Yasin gibi geçen sezonki bankoların yeri...
Bu kargaşada Norveç’ten bir Kanadalı geldi, sıfatı santrfor ama ne olduğu belirsiz. İmzayı attı, milli maç için ülkesine gitti.
Döndü, ayağının tozuyla, yeni arkadaşlarıyla iki idman bile yapmadan Denizli maçına çıktı. Normalin üzerinde sürati, beklenmedik patlamalarıyla dikkat çekti. Yaptığı asistle 3 puanı getirdi.
Demirspor deplasmanında Buca 4-1 geriye düştükten sonra sazı eline aldı. 2 attı, 1 attırdı, skoru 4-4’e getirdi. Buca 5-4 kaybetti ama özgüvenle İzmir’e döndü.
O maçın ışığı, dün gece Arena’yı aydınlattı. Boluspor önünde, yine kapalı kutudan çıkan gol makinesi iş başındaydı. Ayağında topla attığı deparlarla hallaç pamuğu gibi dağıtığı Bolu defansını, 20 metreden düzeltip attığı nefis şutla gafil avladı, yetinmedi adrese teslim bir ortayla gecenin kahramanı oldu.
Helal olsun Buca’ya...
PTT 1.Lig’den küme düşen Göztepe...
Bu sezon 33 lisanlı futbolcusu içinde sadece 4’ü İzmir doğumlu. Bunlardan hiç birinin futbola başladığı kulüp Göztepe değil ve ideal kadroda yeri olan sadece Halil Akbunar... Ramazan Işık, Oğuzhan Öztürk, Mehmet Göktuğ’un adını büyük ihtimalle ilk kez şu anda ben yazdığım için duyuyorsunuz...
Yönetiminin A kadrosunda İzmirli yok...
Beş kişilik teknik heyetten sadece Mustafa Şentabaklar İzmirli, onun da futbolu bıraktığı kulüp Tavşanlı Linyitspor...
Milyon dolarlara kurulan Göztepe, önceki gün 2.Lig’e düştü...
Ağlarsa Halil ağlar, gerisi timsah gözyaşları.
Neden üzüldük...
“Karşıyaka Eurochallenge Cup finalini kaybetti” diye...
Salya sümüğü sildikten sonra aklım başıma geldi...
Sevdiğim, Avrupa ikincisi olmuştu...
Üzücü değil, gurur verici...
Geldiğimiz nokta buysa umut verici...
Kimin emeği varsa helal hoş olsun...
